دوباره امید

هیچ وقت انتظار برام به اندازه این سه ماه سخت نبود انتظارهای زیادی کشیدم تو عمرم و این یکی از همه سخت تر بود. چهار ماه گذشته همش بفکر تقویت خودم بودم بفکر اینکه روحیه م رو خوب کنم و به چیزای مثبت فکر کنم.

عکسای نی نی ها رو از تو مجله ها جدا کردم و چسبوندم به کابینت تا هر وقت میبینمشون انرژی بگیرم. همسری هم ذوق و شوقش زیاده. دوباره داره دنیا قشنگ میشه.

ذوق و شوقم خیلی زیاد بود روز 28 سیکل بی بی چک زدم ده دقیقه گذشت و خط دوم نیومد پیش خودم گفتم حتمن زود بوده ولی در کمال تعجب دیدم یک ساعت بعد خط دوم اومد خیلی کمرنگ........

روی تست نوشته بود به جوابای بعد از ده دقیقه اعتماد نکنید. اما من یه کورسوی امید توی دلم روشن شده بود و یک تست از یه جنس دیگه زدم ولی منفی شد. فرداش هم دوباره تست زدم و باز هم مثل دیروز با فاضله یک ساعت و دوباره عصر هم زدم و خط دوم این دفعه با فاصله نیم ساعت.

روز بعد دقیقا روز سی ام سیکل رفتم آزمایشگاه گفتن جواب عصر آماده میشه. وقتی اومدم خونه دوباره تست زدم و این دفعه بعد از ربع ساعت خط دوم اومد خیلی خوشحال بودم و از طرفی بخودم میگفتم نباید خیلی خوشحال باشم و امید ببندم همسری میگفت تو فعلن مطمئن نباش باید نتیجه آزمایش بیاد عصر شد و انتظار به پایان رسید بتا 13 و مشکوک باید دو روز دیگه مجدد تکرار میکردم.

دوباره احساسات متضاد آیا خوشحال باشم یا نباشم

دوروز به کندی گذشت و این دفعه آزمایشگاهمو عوض کردم ولی ای کاش این کارو نمیکردم عصر ک زنگ زدم گفتن مشکوکه نمیتونیم بخونیم عددشو دوباره دو روز دیگه بیاین

حالم بد بود بوها اذیتم میکردن از گشنگی ضعف میکردم سرگیجه داشتم و خیلی بی حال و خوابالو . همسری میگفت خداروشکر که حالت بده باورتون میشه از بدی حالم هردو خوشحال بودیم. اما همسری میگفت شاید نباشی هیچ چی معلوم نیست میخواست من دل نبندم وقتی میدید خیلی نا امیدم میگفت ایشالا که هستی

دلم خیلی میسوزه برای همسری نمیدونه باید دل ببنده یا نه نمیذاشت کار کنم خیلی هوامو داشت

دوروز بعد جواب آزمایش بتا 88 بود. دیگه از بس اطلاعاتم زیاد شده تو این مدت میدونستم عدد پایینی هست و خیلی بالا نرفته چهارشنبه نوبت دکتر عمویی دارم ببینم چی میگه

توی نت خیلی ها نوشتن با یتای پایین بارداری خوبی داشتن همه امیدم به خداست