سقوط من

چهارشنبه با ازمایشاتم رفتم پیش کتر عمویی بوها اذیتم میکردن همینطور که روی صندلی منتظر بودم نوبتم شه هزار و یک فکر با خودم میکردم که چی میگه آیا میگه خارج از رحمه آیا امید میده و میگه هفته دیگه سونو کن همه چی درسته . حالم خیلی بد بود سرگیجه داشتم و نفسم بالا نمیومد و بشدت بی حال شده بودم دقیقا مثل سقط اولم. ولی بخودم میگفتم اون موقع خونریزی داشتم الان ک ندارم. انتظار تموم شد و وارد مطب شدم. هنوز ننشسته گفتم دکتر توروخدا بگید من الان باید با این آزمایشها خوشحال باشم یا نه؟ نگاهی به برگه های ازمایشای بتا کرد و گفت 88 یعنی بارداری ولی جاش معلوم نیست و برای ما این عدد بفاصله 48 ساعت مهمه که دو تا آزمایشت 6 روز فاصله دارن دو تا بتا با فاصله 48 ساعت بده دوباره بیا. گفت فقط آسپرین بخور و نیازی فعلا به کلگزان نیست تا نتیجه آزمایش معلوم بشه . هیچ وقت از تعطیلی 22 بهمن انقدر ناراحت نبودم.

فردای اون روز دیگ هیچی حس نمیکردم نه بوها رو نه بی حالی داشتم و نه هیچی. اونقدر تجربه حاملگی داشتم ک بدونم همه چیز تموم شده.تمووووووووم. شنبه شد و بتا دادم شده بود 40. فرو ریختم. من با تمام وجود فرو ریختم. بیچاره همسری سعی میکرد بروی خودش نیاره ولی مگه میشد. رفته بود پیش پزشک آمایشگاه تا ببینه شاید اشتباه شد ولی همه چیز درست بود. شب خونریزی کردم و فرداش دفع شد. بهش نگاه میکردم و باهاش حرف میزدم به چیزی ک قرار بود بشه بچه من. خوشحال بودم ک خارج رحمی نبود.  از مطب دکتر تماس گرفتن و گفتن دکتر این هفته نیست هفته دیگه بیاین برای نوبت گیری مجدد. و من دیگه بتا ندادم لزومی نداشت این هفته به انداه کافی خون داده بودم